Vicara heeft zijn thuisbasis in het Monferrato gebied, een minder bekend stuk van Piemonte dat zich bevindt ten noord-oosten van Barbaresco. Het bedrijf is ontstaan toen drie families in 1992 besloten hun krachten te bundelen en samen verder te gaan. Deze families zijn de Visconti’s, die al sinds 1850 wijn produceerden in het gebied, een Veronees genaamd Cassini, en de Ravizzi’s, die veruit de meeste ervaring hadden op het gebied van wijnmaken. Hiermee wordt meteen ook de naam van het bedrijf verklaard.
Vicara bezit ongeveer 30 hectare aan wijngaarden. Het grootste deel van hun oogst verkopen ze, maar ze vinifiëren ook zelf de druiven van de echt goede percelen. In totaal bewerken ze 17 hectare voor hun eigen wijnproductie, waarbij de opbrengst extreem laag is met 32 kwintalen per hectare. Ze hebben onder andere Grignolino, Barbera en Freisa aangeplant, evenals enkele internationale druivenrassen.
De bodem van de wijngaarden bestaat uit klei en kalksteen en wordt ook wel de “witte bodem” genoemd. Giuseppe Visconti zelf zegt dat ze traditionele wijnmakers zijn, maar naar mijn mening zijn ze juist heel eigentijds. Grignolino is hun grote passie, net als Vespolina, beide druivensoorten met aanzienlijke tannines en zuren. Vicara slaagt er echter in om de wijnen uit te laten blinken in frisheid en sappigheid, naast alle kruidige, gedroogde bloemen en spannende elementen. Ook hun Barbera’s lijken veel transparanter en complexer te zijn dan de Barbera’s die we kennen uit het klassieke Barolo- en Barbaresco-gebied. Ik vind zelfs dat ze bijna een geur- en smaakprofiel hebben dat doet denken aan Bourgogne. Dat is werkelijk ongekend.
