Producentenbezoek Noord-Italie. Deel 2: Veneto

Daniele Portinari
Vorig jaar bezochten we Daniele Portinari voor het eerst. Toen huurde hij nog ruimte in een kelder van een vriend. Sinds kort heeft hij zijn eigen cantina. In een kleine ruimte van een enorme hal waar vroeger kippen en konijnen werden gefokt, staan zijn tanks en vaten. Het is een zeer bescheiden operatie. Hij maakt slechts 15.000 flessen (in een goed jaar) en heeft dus ook niet veel ruimte nodig. Portinari is gevestigd in de Colli Berici. De Colli Berici zijn de heuvels die omhoog steken uit de Povlakte. Het is een bijzonder plek omdat de bodem, een oude zeebodem, bestaat uit rode ijzerhoudende klei als toplaag. Daaronder vind je kalksteen met daarin een flink aandeel zeefossielen. De wijngaarden van Danielle liggen rondom zijn kleine cantina en beslaan slechts enkele hectaren. Het is er groen, ‘grazig’ en zeer rustig.
Voor deze producent van natuurwijnen was 2014 een hele beproeving. De Pietrobianco gemaakt van Friulano en Pinot bianco was eigenlijk goed gelukt en zal nog profiteren van een tijd flesrijping. Het rood was niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig verkopen we daar voorlopig nog de 2011 en 2012 van. De kans dat we de 2014 voor het rood gaan overslaan, is groot.
20150522_095429
Valentina Cubi
We zijn verliefd. Niet zozeer op Valentina zelf, maar welzeker op haar wijnen. Tegen de stroom in kiest zij ervoor om haar wijnen op ouderwetse manier te maken. Dat levert gulle, elegante en intense wijnen op. Gul in fruit en plezier, maar ook in gelaagdheid en complexiteit. Ik hang nooit lang met mijn neus boven een glas rood uit de Veneto. Het is vaak vrij duidelijk en eendimensionaal. Er wordt dan alleen maar gezocht naar extractie, vulling en concentraat. Zo niet bij de wijnen van Cubi en dat proefde ik al vanaf de eerste keer dat ik mijn neus in een glas met haar wijn stak. Je blijft er dingen in ontdekken en benoemen. Het is een reis door een land gevuld met kersjes, rozen, kaneel, rode bietjes, steranijs en bossages en er komt steeds meer bij. Het was mijn eerste bezoek aan haar kelder en ik was onder de indruk. Soms kom je vol energie en opgeladen uit een proeverij en dat was hier zeker zo. Ze legde uit dat wat haar betreft dit de stijl is die je krijgt als je rode wijn maakt in Valpolicella. Een deel van de wijngaarden zijn al geheel biologisch een ander deel is nog in conversie. Valentina heeft nu dan ook twee kelders. Een vlakbij Verona, daaromheen liggen dan ook de gaarden die al biologisch zijn. In Fumane is de conversie nog in volle gang. Een wijngoed waar ik de komende jaren nog veel van verwacht en waarmee we er een absolute diamant bij hebben in ons portfolio.

Michele Tessari
Michele Tessari
Ca’ Rugate
Ik prijs me altijd gelukkig dat tijdens mijn bezoek aan Ca’ Rugate de exportmanager ergens elders op de wereld is. Niet omdat ik Federico niet mag. Sterker nog, het is een uitermate sympathiek kerel. Maar niemand redt het bij de eigenaar Michele Tessari. Ik hoop niet dat hij dit leest: hij is een beetje de Mr Bean van de Veneto. Alleen faalt hij eigenlijk zelden en kan hij altijd met opgeheven hoofd weer vertrekken. We hebben al menig hilarisch moment met deze man gehad. Van het bezoek aan het kleine museum dat hij heeft ingericht op de bovenverdieping van de wijnmakerij tot aan de zoektochten naar de juiste tank om ons uit te laten proeven (ondanks het spiekbriefje van de keldermeester). Never a dull moment met Michele. Dit jaar waren, door ons late bezoek, vele wijnen van de nieuwe jaargang 2014 al in Nederland en dus hielden we de proeverij beperkt tot de wijnen die we nog niet hebben. We zijn blij dat, na een jaar afwezigheid, de Ripasso en de Superiore weer terug zijn in het assortiment. Ik vond de tannines zo drogend en onherkenbaar in 2012 dat ik het jaar maar over geslagen heb. Gelukkig kunnen we over de 2013 en 2014 van Ca’ Rugate zeggen dat de wijnen weer ijzersterk zijn.

Laatste blogs