Producentenbezoek Noord-Italië 2017

Eind februari 2017 was het weer tijd voor het bezoeken van onze producenten in Noord-Italië. De meeste witte wijnen van het nieuwe jaar zitten rond deze tijd net in de fles, of zijn al goed te beoordelen zijn van de tank.Van oudsher bezoeken we daarom in deze tijd onze producenten hier.

Van 2016 kunnen we zeggen dat het over het algemeen een goed wijnjaar was. Ook al had het een nat begin waardoor een aantal boeren last hadden van de schimmel  peronospera. Peronospera komt vooral voor als er veel regen valt. De sporen overleven in de bodem en worden door vallende regen omhoog gespat op de bladeren. Daar infecteren ze de bladeren en soms de bloesem waardoor vooral de opbrengst naar beneden gaat. Het is wel nog steeds mogelijk goede kwaliteit fruit te oogsten aan het eind van het seizoen. Peronospera komt voor in verschillende varianten en is in staat resistent te raken tegen bestrijdingsmiddelen door zijn eigen DNA aan passen. In de biologisch landbouw is het gebruik van kopersulfaat toegestaan. Ook worden er steeds meer andere biologische bestrijdingsmiddelen ontwikkeld om zo de peronospera geen kans te geven immuun te worden. Peronospera is op dit moment de grootste bedreiging voor druivenstokken, maar ook andere fruitsoorten en basilicum ondervind grote problemen.

Een voordeel tijdens het natte begin is dat het ook koel was. peronospera ontwikkeld zich het snels als de natte dagen met warme dagen afgewisseld worden. Daar was dit jaar weinig sprake van. Ook heb je minder problemen als je goede luchtcirculatie hebt (veel wind) want dan worden de bladeren droog geblazen en vind er weinig besmetting plaats. Vanaf augustus veranderd het weer en werd het een van de allermooiste nazomers ooit. Drie maanden prachtig weer, niet te heet en met een goed verschil tussen dag en nacht temperaturen. Het was dus mogelijk de druiven lang, langzaam en evenwichtig te laten rijpen. Dit proef je absoluut terug in de wijnen.

We begonnen in de Veneto:

Daniele Portinari
Een van onze meest natuurlijk werkende wijnmakers. Dat dat zijn risico’s heeft liet de oogst van 2015 zien. De Pietrobianco waar we veel mee werken was nog niet geheel vergist toen de temperatuur naar beneden ging. Er was dus nog restsuiker over. Daniele hoopte dat in de lente de wijn de fermentatie zou vervolbrengen. Helaas werden de laatste suikers omgezet door de acetobacter bacterie wat tot een flinke azijnsteek leidde. Exit Pietrobianco 2015. De 2016 heeft dit probleem niet en is weer ouderwets fruitig en sappig met prettige zuren. No-nonsens puur fruit geluk. De Tai Rosso 2015 was van een veel lichter kaliber dan we gewend zijn. In de neus bijna Pinot Noir indrukken. Bijzonder en smakelijk.

Ca’ Rugate
Het was een fijn jaar om bij Ca’ Rugate te proeven. Alles lijkt hier weer helemaal onder controle. Door wat personeelswijzigingen in de cantina leken de wijnen aan kwaliteit in te boeten. De stijgende lijn is mede door de mooie jaren 2015 en 2016 weer gevonden en er stond een sterke line-up op tafel. De Soaves 2016 San Michele en Monte Fiorentine waren bijzonder goed, ook de houtgerijpte wijnen Monta Alto en de Studio waren sterk dit jaar. Maar we waren vooral benieuwd naar de rode wijnen. Daar wisselde vooral de kwaliteit nogal van de laatste jaren waarbij we zelfs jaargangen over hebben moeten slaan. Zowel de Ripasso als de Campo Lavei zijn echter weer helemaal terug. Een groot genot.

Valentina Cubi
Deze meest recente toevoeging aan onze Veneto portefeuille kende een vliegende start in Nederland. Helaas werd ze pootje gehaakt door een moeilijk jaar (2014) en een verkeerde beslissing bij haar Ripasso. Nu is ze weer helemaal terug. De wijnen hebben weer de balans en de kwaliteit waar we op zaten te wachten. Arusnatico 2014 zal snel naar Nederland komen. Het is nog even wachten op de Il Tabarro 2015. Van de Amarone’s vinden we zelf de 2005 nog altijd het mooist. 2006 hebben we nog een beetje van in huis en dan wordt het 2008, 2007 slaan we over.

Sud Tirol
Onze eerste stop bij een van mijn all time favorieten Pfannenstielhof. Zelden dat hier iets tegen valt. Ik hield bijvoorbeeld mijn hart vast voor 2014, maar dat was gewoon een heerlijk jaar. Johannes had wel zo’n beetje alles weggegooid, maar dat siert dan ook deze wijnmaker. In 2016 was het gewoon rozengeur en maneschijn. Bijna letterlijk in de nieuwe rosé waar ze in 2015 mee begonnen zijn. De rosé wordt gemaakt van Lagrein en zou ook Kretzer mogen heten, de lokale benaming voor deze wijn. De 2016 is zo mooi gebalanceerd. Vol en rijk fruit, maar ook citrus, mandarijn en grapefruit. Heel spannend. De Magdalener 2016 komt dan ineens wat aardser en ruiger over, maar blijft toch en waanzinnig fruit gedreven wijn die zich het best laat vergelijken met een boerse Pinot Noir. Dan de Lagrein 2016. Vlezige wijn, vol met moerbijen en bramenfruit. Het fruit is in 2016 fris gebleven, dat kan in warme jaren wel is wat meer doorstoofde tonen hebben. Als laatste de Lagrein Riserva 2014. In dit moeilijke jaar heeft Johannes de wijn toch uitgebracht. De druiven komen van zijn oudste Pergola wijngaarden en dat geeft het fruit toch altijd meer balans. Johannes heeft tot het laatst gewacht of hij de wijn goed genoeg zou vinden. anders was hij anoniem in de gewone Lagrein verdwenen. Het blijkt een goede beslissing. De wijn is in de structuur iets strenger, maar dat geeft hem waarschijnlijk juist een mooie toekomst.

Erste+Neue
In december 2016 zijn de Kellerei Kaltern en Erste+Neue gefuseerd. Samen maken ze nu een kleine vier miljoen flessen en zijn ze een van de grootste in Sud Tirol geworden. De wijnmaker van Kellerei Kaltern is nu de wijnmaker geworden. Een spannend bezoek dus. Ik ben altijd groot fan geweest van Gerhard Sanin de oud wijnmaker bij Erste+Neue. Bij deze eerste proeverij was er meteen al verschil te merken. Helaas bewegen ze een kant uit die ik niet erg prettig lijk te vinden. Op Vinitaly zullen we ze nog even terug proeven. Geen reden voor direct alarm, maar we houden dit scherp in de gaten.

Pacherhof
In de kelder van Andreas Huber was het een groot plezier. Deze man is een waanzinnig wijnmaker en groot talent. Hij heeft een volslagen eigen idee in zijn hoofd van wat hij wil maken en maakt wijnen met heel veel expressie en florale aroma’s. Volgens zijn collega’s gooit hij gewoon overal Sauvignon in, maar dat is absoluut niet het geval. Strenge selectie van het fruit en wijngaarden die niet de hele dag in de volle zon liggen geven hem fruit wat veel meer aromatische stoffen bevat. En dus meer expressie hebben dan de ander vaak zeer warme gaarden in het Eisacktal. Alles zat nu nog in de tanks en worden pas begin april gebotteld. Op Vinitaly proeven we het eindproduct.

Gumphof
Ook bij Markus was het duidelijk dat 2016 voor hem een prachtig jaar was. Pas eind oktober heeft hij geoogst. Prachtig fruit, dankzij de mooiste nazomer die hij ooit zag. Hij kon alles precies oogsten op het juiste moment. Hij heeft in verschillende ditje geoogst. De wijnen zijn supervol en rijk, maar hebben een enorme balans. De verschillende percelen en het verschil tussen de pergola’s en de andere gaarden was evident. De eind blend zal een mooie balans tussen de verschillende stijlen laten zien. In 2016 heeft de weissburgunder geen rijping op acaciahout gehad door ruimte gebrek. De Pinot Nero 2015 was gebalanceerd met mooi rood fruit en een goede structuur door de deels vergisting met de hele trossen. We hebben gelukkig ook beslag kunnen leggen op 60 flessen van zijn Pinot Nero Riserva 2013, nu maar hopen dat hij het niet (weer) vergeet.

Friuli
Als laatste regio bezochten we Friuli, de Italiaanse regio die tegen Slovenië aan ligt. Hier ook weer een behoorlijke batterij producenten om aan te doen. In de afgelopen jaren is hier veel veranderd. Bij alle producenten waar we mee werken is sinds een paar jaar een jonge generatie aan de slag gegaan. Ik vind het heerlijk om te zi
en dat de zonen en soms een dochter, na wellicht een wat bokkige pubertijd, nu allemaal vol voor de wijn gaan. Ze lijken zich te realiseren dat de “erfenis” van hun ouders een bijzondere is. Ze behoren stuk voor stuk tot de beste van de regio, maar ook zien ze dat om hun heen veel bedrijven het erg moeilijk hebben en dat succes en verkoop bepaald geen gegeven zijn. 

Vie di Romans
Dit jaar ontmoette we voor het eerst de nieuwe generatie in dit bedrijf. Tomasso Gallo, de zoon van Gianfranco is 23 en klaar met zijn opleiding. Hij is door zijn vader onder andere op stage gestuurd naar Argentinië en Nieuw Zeeland. Of deze stages enige invloed zullen hebben is de vraag. Het is mooi om te zien dat Gianfranco het erg prettig vindt om zijn zoon aan zijn zijde te hebben. Je ziet ook dat de wijn bij Tomasso met de paplepel is ingegoten, vol passie verteld hij het verhaal. Uiteraard kregen we ook dit bezoek weer college van Gianfranco, onder ander over peronospera, de bestrijding ervan en de mate van invloed van koper op de micro-organismen in de bodem. 

Bij Vie di Romans komen ze altijd een jaar later uit met de wijnen. Het oogstjaar 2015 stond dus hier op tafel. Twee weken voor de oogst viel er nog drie dagen regen. Dat heeft de wijnen zeker beïnvloed. Lagere alcohol percentages en lichtere wijnen als gevolg. Dat hoeft bij Vie di Romans geen probleem te zijn proefden we. De hele linie gaf hetzelfde beeld. Dolee en de Flors di Uis vielen meest op dit jaar . Voor liefhebbers van de Dessimis Pinot Grigio is wellicht fijn te horen dat deze na het lichte (en kleurloze) jaar 2014 weer mooi zalmkleurig is en ook weer de sappigheid en intensiteit heeft die we zo graag proeven. Na de proeverij uit de fles proefden we in de kelder verder met de oogst 2016. Duidelijk meer een Vie di Romans jaargang met brede en intense wijnen veel concentraat maar ook verfijning door het lange evenwichtige eindseizoen. Als laatste nog een Pinot Nero verassing. Van een nieuwe wijngaard proefden we een aantal vaten 2015. Veel belovend, rood in de Isonzo is altijd spannend. Het is vaak te nat voor een goede rijping.

Meroi
Vervolgens stond Meroi op ons lijstje. Meroi is gevestigd in Buttrio, in de Colli Orientali. Dat is een wat verder landinwaarts gelegen stukje van Friuli. Het gebied rondom Buttrio is bij uitstek geschikt voor rode wijnen en dan vooral Merlot, Cabernet en Refosco. Damiano Meroi zegt zelf zeer bescheiden dat iedereen in Buttrio mooie rode wijn kan maken omdat hier het fruit eigenlijk in augustus al rijp is. In de Collio en de Isonzo kun je hooguit een keer in de vier jaar mooie rode wijn maken. Daarmee gaat Damiano een beetje voorbij aan zijn eigen wijn. Alle wijnen worden op barrique gerijpt, grotendeels nieuw ook voor de basis cuvee Nestri. We combineerde de proeverij en de lunch. Weliswaar tegen mijn principes, maar voorruit. De witte wijnen uit 2015 konden mij niet heel erg bekoren. Ook al toonde de Chardonnay (weer tegen mijn principes) zich zoals altijd wel goed. De Dominin Merlot en de Refosco 2013 waren prachtig, elegant en fris. Er was geen Ros di Buri 2014 te proeven, omdat in 2014 al het rood in de Nestri is verdwenen. Ze zagen af van het uitbrengen van hun Cuvees.

Le Due Terre
Dit blijven misschien wel de allerliefste wijnproducenten die ik ken. Gelukkig maken ze ook prachtige wijn. Ze zijn gevestigd in Prepotto in de colli Orientali. Deze plek wordt van oudsher gezien als de beste plek voor Refosco en Schiopettino. We proefden eerst de jaargangen 2015 en 2016 uit de vaten. Hier toonden de 2015 zich wat frisser in hun fruit, maar mooi gebalanceerd. Ik vond vooral de Pinot Nero er uit springen. In  2016 was alles wat intenser. Je merkt toch dat het overal een zwaarder jaar is. Daarna proefden we nog de 2014 uit de fles. Het rood toonde zich mooi, de witte Sacrisassi had toch wel een klap gehad van het koele natte jaar.

Edi Keber
Als laatste bezochten we Kristian Keber. Ook hij nam een aantal jaar geleden de teugels grotendeels van zijn vader over. Ik vind dat zijn wijnen wat frisser zijn geworden. Ze worden iets minder lang op de lie gerijpt. Kristian is volop aan het experimenteren. In Slovenië maakt hij van de wijngaard van zijn opa tegenwoordig een wijn die gemacereerd is op de schillen. Dat geeft een brede intense witte wijn met wat tannine. Erg lekker en gebalanceerd. Niet heel erg overdreven. Daarnaast liet hij ook nog een batterij andere vaten proeven, korter en langer gemacereerd en zelfs fermentatie met de hele tros.  Allen interessante projecten met veel focus en scherpte. Bijzonder want je kan veel verliezen bij deze technieken. Ook leerde ik dat er bij jonge wijnen nog best wat volatiele zuren zijn te proeven maar dat die na een jaar rijping in de wijn versmelten. Al sinds 2003 is hij bezig met deze experimenten en het is fijn te zien dat hij niet vind dat de wereld daarmee lastig gevallen hoeft te worden totdat hij het echt onder controle heeft. Ik denk dat Kristian al een groot wijnmaker is en nog veel groter wordt, misschien nog wel groter dan zijn vader uit wiens schaduw hij moet stappen. Edi Keber heeft altijd erg in de schijnwerpers gestaan en ook binnen het consorzio veel betekend. Onder zijn leiding kwam de nieuwe fles er en hij was het ook die vond dat de beste expressie in de Collio een belend moet zijn van Friulano, Malvasia, Ribolla. Kristian is echter zeer bescheiden en bemoeit zich nergens mee. Hij is te vinden in de kelder en mijd de schijnwerpers.

 

 

Laatste blogs