sangiovesedruif

Chianti Classico laat zich niet in een hokje stoppen

Zelfs doorgewinterde wijnschrijvers/bloggers/ sommeliers/importeurs kunnen geen chocola meer maken van het Chianti gebied. Wat is Chianti Classico nou in hemelsnaam en waar smaakt het naar? Tegenwoordig mag gewoon alles: wijnen van 100% sangiovese, maar ook wijnen met allerhande toevoegingen van moderne druivenrassen als merlot, cabernet of syrah. De sangiovesedruif is echter hopeloos gevoelig voor invloeden van buiten zijn eigen familie. Druivenrassen als colorino, canaiolo en mammolo zijn familie van de sangiovese en een blend met deze rassen schuift harmonisch in elkaar. Een klein toevoeging van merlot of cabernet verandert echter het karakter van de sangiovese gedomineerde wijnen totaal.

Traditie

Normaal gesproken houd ik wel van een compromis, maar het lijkt of polderen in het Chianti gebied alleen maar leidt tot verliezers. Ik richt mijn vizier dan ook op een paar kleine producenten met een diepgeworteld gevoel voor traditie. Een daarvan is Monteraponi. Michele noemt zichzelf op zijn facebookpagina de prima ballerina van zijn wijnbedrijf. Ik vind dat een post-metrosexuele benaming. In Italië is de scheidslijn tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid een dunne en komen stijl en klasse bij mannen in een ambigu schemergebied terecht waar we in Nederland ons als man soms nog wat ongemakkelijk bij voelen. Niet echter bij Michele: wijnmaker, jager, visser, stijlicoon en nu dus ook prima ballerina.

Het is ook een goede manier om zijn wijnen te omschrijven. Elegant, speels, gedurfd, complex, gelaagd. Boeiend. Je zit probleemloos de voorstelling uit tot de bodem in zicht komt. Nooit vervelend of vermoeiend, niet saai of voorspelbaar.

Midas van der Meiden, de jonge getalenteerde sommelier van Hotel V/The Lobby aan de Nes vond dit ook en serveert de Monteraponi Chianti Classico 2013 nu per glas in het restaurant.

 

Laatste blogs