Bijzondere bubbels uit Italië

Italië kent net als Frankrijk een rijke traditie aan bubbelwijnen. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk Prosecco. Nederland is de laatste jaren bijna verdronken in een overaanbod van deze sprankelende wijn. Dat lijdt nu tot een wat katerig gevoel, want was het allemaal wel zo lekker wat we in ons glas kregen? Hoe hoort het eigenlijk, en wat heeft Italië naast prosecco nog meer te bieden?

Rond Valdobbiadene en Conegliano in de Veneto-regio, het klassieke DOCG gebied voor prosecco wijnen, worden al heel lang wijnen gemaakt van de laatrijpende proseccodruif. Vroeger vond de oogst van deze druif pas plaats eind oktober, soms november. Als de temperatuur vervolgens daalde in de winter was de wijn in de kelders vaak nog niet uitgegist en had nog wat restsuiker en koolzuur in zich. Tijdens de winter zette de vergisting zich niet verder door en op deze manier ontstond ‘Prosecco’.

Tegenwoordig wordt deze methode op wat modernere wijze nagemaakt met de Charmat-methode. Bij deze methode wordt, nadat de wijn is vergist, wat suiker en gist toegevoegd. Dan begint de fermentatie opnieuw, nu alleen in een tank met een deksel erop. Hierdoor blijft de koolzuur die ontstaat tijdens deze gisting in de wijn zitten. Dit proces duurt een aantal maanden, hoe rustiger en langer, hoe fijner, voller en romiger de mousse. Aan het eind heeft de wijn dan eenzelfde koolzuurdruk bereikt als de mousserende wijnen uit de Champagne.  Prosecco is bij uitstek geschikt als aperitief met wat hapjes.  Italianen drinken het liefst de extra dry, die heeft een klein beetje restzoet die de wijn net wat meer vulling geeft en goed samengaat met stuzzichini.

In Nederland zie je echter vooral de frizzante versie van deze wijn. De bubbels worden bij frizzante niet verkregen door een tweede fermentatie, maar door eenvoudig koolzuur in de wijn te spuiten. Vaak is de bubbel al snel verdwenen nadat het glas is ingeschonken Dit is helaas een product dat ervoor gezorgd heeft dat de animo voor prosecco bijna net zo hard weer vervloog als dat hij was opgekomen.

Naast Prosecco is het Franciacorta-gebied in Lombardije beroemd om zijn mousserende wijnen. In Franciacorta leggen ze zich echter toe op de methodo classico, oftewel de champagne methode. Dit houdt in dat na de eerst vergisting de wijn gebotteld wordt. Dan wordt er een kleine dosage aan de fles toegevoegd. Ook deze bestaat uit deels suiker en deels gist. Vervolgens gaat er een kroonkurk op de fles en vind de tweede gisting plaats in de fles. Als deze vergisting achter de rug is rijpt de wijn nog minimaal 18(!) maanden op de gisten die in de fles zijn achter gebleven. Daar danken de methodo classico wijnen hun complexiteit aan. Hoe langer de wijn op zijn gisten rijpt hoe meer spannende smaken.

Niet alleen in Franciacorta maken ze dit soort bubbelwijnen. Sterker nog. Het kost mij veel moeite om iets moois te vinden in Franciacorta. Daarbuiten echter wordt ik regelmatig verrast. Bijvoorbeeld door Sergio Mottura, die van 100% chardonnay een prachtige millesime maakt. Wij hebben nu de 2007 en 2009 in huis. En ook Ca’ Rugate heeft naast hun geweldige Fulvio Beo een prachtige riserva toegevoegd aan hun assortiment. Deze keer niet gemaakt van Garganega maar van Durella. De Amadeo lessini Durello 2011. Maar wil je écht iets anders, kies dan voor Brut Contadino van Ciro Picariello. Vino vero, zero dosage (kurkdroog) en troebel omdat de flessen niet gedegorgeerd zijn, dat betekend dat de gisten nog in de fles zitten en dit een extra rijke smaak geeft. 

U vind bij Sprezzatura een prachtige collectie spumante wijnen van hoge kwaliteit die deze laatste maand van het jaar en de jaarwisseling flink kunnen opluisteren.

A presto e buon natale!

 

Laatste blogs