Bijna 11 jaar geleden reed ik voor het eerst van mijn leven door Puglia. Ik herinner mij de oneindige olijfboomgaarden, de stenen muurtjes en de typische Trulli, de kleine stenen huisjes waar de schaapherders in verbleven. Puglia is een regio met een enorme geschiedenis. Puglia is door zo’n beetje iedereen overheerst. Desondanks heeft de streek zijn eigen cultuur en gewoontes behouden. En uiteraard zijn eigen typische druivenrassen.
De vele stenen muurtjes waren omheiningen (Jazzi) gebouwd om de schapen veilig te houden tegen de wolven en andere roofdieren. De Herders woonden in de Trulli. Ze gebruikte de gebouwtjes als huis of opslagplaats, vaak waren er een stuk of vijf in de Jazzo. Allemaal met een andere bestemming. Het systeem stamt af van “Transhumance“. Een oude methode waarbij de weides waar de schapen zomers graasden in de Abruzzen en Molise lagen. Via een netwerk van drijfwegen (tratturi), vaak zo’n honderd meter breed en honderden kilometers lang, werden de schapen heen en weer gedreven tussen deze regio’s en de thuishaven Puglia om aldaar te overwinteren. Transhumance was tot in de jaren 50-60 van de twintigste eeuw nog in gebruik. Daarna werden de veetransporten vaker met vrachtwagens gedaan.
In het noorden van Puglia zitten zoveel stenen in de grond dat deze het makkelijkst beschikbaar waren om daar de (droge) stenen muren mee te bouwen. Droog wil zeggen alleen maar gestapeld, zonder cement ertussen. Dit zelfde gebied is ook bekend om een van de interessantste kastelen van Italië, het Castel del Monte. Hier vind je ook de gelijknamige DOC met onder andere de wijnen van de lokale Nero di Troia druif .
Nero di Troia
In het bovenste deel van Puglia ligt een groot kalkstenen plateau, de Altepiano delle Murge. Het hoogste punt is bijna 600 meter boven de zeespiegel. Hier liggen vooral wijngaarden waar veel Nero di Troia (voorheen Uva di Troia) staat aangeplant. Geen eenvoudig druivenras om wijn van te maken. Maar wel een van de meest veelbelovende rassen van deze regio. Het kalkplateau zorgt voor een goede drainage van de bodem en de wind die hier waait zorgt ervoor dat de druiven na regenval snel weer droog zijn. Dat is beide belangrijk, want Nero di Troia heeft veel tijd nodig om fynolisch rijp te worden en zijn harde tannines te verliezen. Er is sprake van een lang groeiseizoen, dus de kans dat de druiven last hebben van najaarsregens is vrij groot.
Manduria
Manduria ligt in het westen van de hak van de laars, 14 km van de kust van de Ionische zee. Het is hét gebied voor de Primitivo. Vroeger bestonden de wijngaarden vooral uit oude bush vines (Vecchi Alberelli), maar door de populariteit van het gebied zijn de meesten gerooid en vervangen voor gewone gaarden die een veel hogere kwantiteit geven. Dat gaat dan wel ten koste van de kwaliteit.
De oostkant van de hak is een voornamelijk plat gebied, met kalk en zand in de bodem. Rondom de stad Lecce zijn grotere bedrijven actief, niet alleen in de wijn, maar ook voor biologische groenteteelt. Hier vind je een mix van Primitivo en Negroamaro. Voor het wit Malvasia, Vermentino en Fiano die goed tegen de hitte kunnen.
